Missen

Ik heb veel gemist in mijn leven. Zo heb ik bijvoorbeeld vele concerten van grootheden als John Coltrane en Miles Davis gemist, simpelweg omdat ik te laat geboren ben.
Er zijn ook veel dingen die ik had willen missen in mijn leven, maar waar ik desondanks toch getuige van ben zoals de opkomst van Fortuin en nu zijn kleine neefje Wilders. Dat had van mij niet gehoeven.
Sommige dingen zal ik niet missen nu ze eenmaal, en ik hoop voorgoed, verdwenen zijn. Het voetbal commentaar van Evert ten Napel is daar een goed voorbeeld van. Ik zal hem niet missen.
Op mijn terugreis van Nederland via Schiphol naar Clerrmont werd ik omgeroepen terwijl ik taxfree een boekje bij de Ako, Bruna of iets dergelijks stond af te rekenen. 'Mijnheer Faber, u vertraagt de vlucht' was de hint die gegeven werd alvorens ik de vlucht zou missen als mijn afwezigheid te lang zou duren. Ik was natuurlijk op tijd en hoefde bij het inchecken niet in de rij te staan. Heel handig. 

Andere mensen missen ook wel eens iets en soms lijken ze dat dan niet te missen. Ze weten dus niet, dat ze wat missen. Nu kan je zeggen dat, als je niet weet wat je mist, je het ook niet mist. Fout. Onwetendheid is een keuze, een gebrek aan nieuwsgierigheid, iets waar wij overigens allemaal aan lijden of misschien met opzet zo laten. Dat geldt, weet ik sinds kort, niet alleen voor mensen maar ook voor honden. Een paar dagen terug is achter de auto van de factrice (de post bezorgster) een hond mee gehinkeld. Op drie poten, hij leek die ene poot niet te missen, kwam het dier hier voor de deur om direct duidelijk te maken dat ons huis zijn huis is. Ik werd bestempeld als baas en de rest moest beschermd worden tegen indringers. Wie die indringers waren was in het begin nog niet helemaal duidelijk omdat ook de katten en buurhond als zodanig gezien werden. We hebben de hond een half uur later verlaten om pas 's avonds weer terug te keren. Eigenlijk in de veronderstelling dat het dier zijn eigen huis en baas zou missen en daar weer naar terug zou zijn gegaan. Maar nee, bij thuiskomst werden wij hartelijk begroet. Het dier mist dus niets of zoals eerder gezegd, wil niet meer weten wat het mist. De volgende morgen, we hebben het dier gewoon vrij om te gaan, buiten gelaten, werden we wederom vriendelijk, inmiddels op 4 poten, begroet. Het werd steeds duidelijker. Het dier had besloten dat dit zijn huis is. 

Nu zijn wij in actie gekomen om te achterhalen of, als de hond zijn baas niet mist, de baas zijn hond dan misschien mist. Na vele raamposters en andere annonces is hier, na drie dagen, nog geen bewijs van. Vreemd want het dier luistert goed, hij is goed verzorgd en draagt een naamloze halsband. Toch, de hond moet weg want we kunnen hem best missen. We zoeken verder. Wordt vervolgd... en mis het niet

Hans Faber