zaterdag, november 21, 2009

Sloper

Jaren geleden noemden wij een vriend van ons "die vent van pagina driehonderdzoveel achter in de Wehkampgids". Deze figuur stond afgebeeld in een witte jas en een dikke bril op. Althans, in mijn herinnering. Mijn geheugen is redelijk flexibel dus het kan net zo goed anders zijn geweest. Ik weet niet eens zeker of het Wehkamp was. Misschien was het wel de Otto of hij bestaat alleen in mijn verbeelding. Maar goed, deze man werd geacht alle in de gids afgebeelde artikelen te hebben getest, totdat het lang genoeg duurde voordat ze stuk gingen. Daarna mocht het artikel de gids in. Heel "betrouwbaar" natuurlijk.
Door mijn nimmer aflatende fantasie geprikkeld, vroeg ik mij dan af hoe hij dat deed met damesondergoed... net zo lang aan en uit trekken totdat de sleet erin kwam? Of anders, die beige gekleurde wang-trilstaven, die altijd zo keurig werden afgebeeld door een bij voorkeur blonde, net iets te oude dame. Dit speelde natuurlijk in het pre-viagra tijdperk en toen werd dat ding thuis heel anders gebruikt. Die vriend van ons was, met het testen van de diverse zaken, een natuurtalent. Uren kon hij op de bank liggen met bijvoorbeeld een nieuwe afstandsbediening. Het klepje van de batterij testte hij dan, tot het afbrak.

Hoe kom ik hier op. Sinds enige tijd hebben wij een hond. Vaste lezers weten dat natuurlijk al. Onze hond heet Yogi, naar de lieve knuffelbeer uit de Jellystone Park stripboeken van Hanna-Barbera. Niets in die naam wijst erop dat er een enorme sloper schuilgaat achter deze lieve hondenkop. We hadden haar ook Schredder kunnen noemen. Alle hondenspeeltjes moeten er aan geloven. Touwen, ballen, takken, het belangrijkste onderdeel van er mee te spelen, is het te slopen. Gelukkig houdt ze het bij haar eigen speeltjes en laat ze onze schoenen met rust. Onlangs heeft ze weer een nieuw speeltje gekregen, een frisbee van een flexibel maar zeer stevig rubberachtig materiaal. Volgens de verkopers, niet stuk te krijgen. Het heeft 10 minuten geduurd voordat de eerste scheuren in de rand verschenen. Haar slopers enthousiasme was aandoenlijk, sterker nog, ik heb haar zelden zo toegewijd gezien. De overblijfselen van de frisbee liggen nu op de kast. Dit ding zal als het aan Yogi ligt, de honden-Wehkampgids niet halen, vrees ik.

Hans Faber