Stade Chez Barret

Elk huis op het platteland, elke kruising hoe onbelangrijk ook, heeft in Frankrijk een lantaarn. De Fransen zijn er gek op, gratis verlichting zeggen ze, blijkbaar zonder zich te realiseren dat ze het zelf betalen. Wij hebben ook zo'n paal voor de deur staan. Het ding ging vlak voor de winter stuk. Wij vonden dat een zegen. Laat dat ding maar lekker stuk zijn. Eindelijk konden we waar we ook waren de sterren bekijken zonder die vervelende lichtbundel. Voor ons een zegen die door onze buurman niet werd gedeeld. Hij snapt er helemaal niets van. "Aan zo'n lantaarn heb je toch veel meer dan aan een paar sterren".
Helaas voor ons werkt het ding weer. s' Morgens kwam er een autootje voorrijden met een baklift achterop. Wij zagen de lamp al hangen en stoven naar buiten om de man te vertellen dat hij geen moeite hoefde te doen. Hij kon wat ons betreft meteen gaan lunchen. Met veel onbegrip voor ons standpunt legde hij ons uit dat wanneer hij het niet zou doen zijn baas dat als wanprestatie zou zien. Vervolgens ging hij omhoog met zijn bakkie om de lamp te wisselen. 's Avonds bij het ontwaken van onze nieuwe lamp werd onze ergste vrees bevestigd. De lamp kwam regelrecht uit een voetbalstadion waar ze het nu waarschijnlijk zonder moeten doen. Onze landje wordt zo verlicht dat je met alle gemak tot diep in de nacht jeu de boule kan spelen zonder dat je het kleine balletje kwijtraakt. Wij kunnen een bezwaarschrift indienen bij de Burgemeester maar ik geef ons weinig kans. Ik zal het met een katapult moeten proberen, denk ik.

Hans Faber