Franse les

Het moest er weer van komen, Franse les. Ik ben er nog steeds niet goed in maar inmiddels te goed voor het beginnersklasje waar ik me voor had aangemeld. Althans, dat vindt onze juf. De lessen vinden plaats in het eetcafé van Maison du Silence, een plek gemaakt door Nederlandse uitbaters met gevoel voor de Franse droom. Je kan er slapen in gites, chambre's of op de camping. De lessen worden gegeven door een Franse dame die zelf redelijk Engels spreekt, niet in de laatste plaats omdat ze een aantal jaar op dat eiland gewoond heeft. Mijn verhouding met de Franse taal verloopt nog steeds moeizaam. Ik heb al eerder geschreven dat ik het een pokketaal vind en dat is onveranderd het geval. De juf vindt echter dat ik het goed genoeg kan om in de gevorderden klas plaats te nemen. Eigenlijk vind ik dat wel jammer. Ik ben op school nog nooit ergens de beste in geweest of afwezigheid moest ook meegeteld worden. Nu was ik wel een van de betere en ik had het gevoel dat ik leerde van de fouten van anderen. Ik zou niet genoeg voortgang maken als ik in dit klasje zou blijven zitten. Ik ben dus over. Dat is op zich ook wel eens leuk. We zullen zien hoe het verder gaat.