Eten bij Jan en Wilma, Maison les Combrailles

Zondagochtend heeft Marjan gereserveerd, netjes in het Frans zodat ze niet door hadden dat wij het waren. Een uur later werden we gebeld of wij wisten welke Fransen een tafel besteld zouden kunnen hebben. Hun vermoeden was juist, het waren die twee van Chez Barret die de boel in de maling namen. Waar ik het over heb?
Er is een nieuwe, buiten de deur eten gelegenheid, in Pionsat geland. Het is het huiskamer restaurant, table d'hôtes, "Maison les Combrailles" van Jan en Wilma. Nu zijn er een hoop dingen waar ik geen verstand van heb, dat behoeft verder geen betoog, en een van die dingen is eten koken. Ik weet dat dat doorgaans in een keuken gebeurt en wanneer er professioneel gekookt wordt dat dat meestal door mannen wordt gedaan. In de thuissituatie is het meestal de vrouw die kookt. Wat nu als er in een "thuis" professioneel gekookt wordt? Het maakt natuurlijk niets uit wie er kookt als het maar goed gebeurt, zult u denken. Van eten heb ik daarentegen veel meer verstand. Ik mag zelfs wel zeggen dat ik in het gelukkige bezit ben van zeer talentvolle en goed getrainde smaakpapillen. Het zijn die papillen die mij weten te behoeden voor het eten van banaan en vis die ik meestal terug stuur naar het ruime sop, waar ze thuishoren. Zuur vind ik zuur en zoet lekker. U snapt het, een echte Johannes van Dam in de Auvergne.

Gewapend met pen, papier, een fototoestel en een volle buik omdat honger rouwe bonen zoet maakt, kwamen we later als de afgesproken tijd aan. Meteen maar het geduld van de gastheer en vrouw op de proef stellen. We weten waar het is dus voor ons is het makkelijk te vinden. Voor "vreemden" zou het goed zijn als er een verwijzing aan de deur zou staan. In mijn rol als restaurantcriticus werd ik meteen als zodanig herkend. De gezichten gingen op strak. Het was duidelijk dat het dappere duo deze avond alles uit de kast moesten halen om de criticus te overtuigen. Met een lieve glimlach alleen, zouden ze er niet komen.
Je komt binnen via de net geschilderde entree in de gang. Deze heeft nog een zeer authentiek karakter. Via deze gang werden we in de, met brandende haard gezellig gemaakte, living uitgenodigd. Als eerste kregen we bij ontvangst een amuse in de vorm van heerlijke huis gemaakte bitterballen. Dit was overduidelijk een poging om de criticus om te kopen dan wel vriendelijk te stemmen. Een actie die later terug zou keren in de vorm van een schaaltje sambal. Het viergangen menu bestond uit een salade en quiche vooraf. Een provencaalse eend geserveerd met gecarameliseerde lof, verse sperciebonen, frites en aardappeltjes uit de oven als hoofdgerecht. De onvermijdelijke kaasplank en uitgebreid dessert met crepe, tarte aux Fraises en glace café als afsluiter. Het was heerlijk en goed geserveerd. Een echte aanrader. Viel er nog wat tegen? Jawel hoor. Ik had gerekend op jonge kort gerokte topless bediening. We moesten het met Jan doen en het lijkt me inderdaad beter als die zijn shirt aanhoudt, Jan in een kort rokje zou dan wel weer sfeerverhogend werken.

Hans "Johannes" Faber