Zielig

Sinds vandaag ben ik mezelf een beetje kwijt. Nu gebeurt dat wel vaker met landverhuizers. Alleen, de aanleiding, en de manier waarop, had ik niet voorzien. Nog erger, eigenlijk weet ik het niet eens zeker.

Landverhuizers komen vroeg of laat op het punt dat ze niet meer thuis horen waar ze vandaan kwamen en niet thuis zijn waar ze naar toe zijn verhuist. Het eerste punt herken ik heel goed en het tweede punt...nee, geen last van. Hoe kan ik mezelf dan toch een beetje kwijt zijn.

Marjan is een weekje naar Nederland, alleen. Als achter gebleven echtgenoot met bijbehorende pruillip lig ik een beetje zielig te wezen op de bank televisie te kijken. Tijdens het zappen kom ik Arjan Ederveen tegen. Hij is op zoek naar zijn verleden. Hij wordt hierbij gevolgd door een camera waardoor wij er deelgenoot van kunnen zijn. Ik blijf even hangen. Tijdens de uitzending zie ik een website voorbij komen waar stamboom informatie te vinden is. Verschillende instanties hebben een database opgezet waar je je voorouders in kan opzoeken. Wanneer ze zijn geboren of dood gingen, wie hun kinderen waren en met wie ze getrouwd zijn geweest.

Ik denk geinig, ik heb toch niets te doen, dat ga ik is even uitzoeken.

Ik begin met mijn Opa. Het is me vast wel eens verteld, maar ik had geen idee meer wie zijn vader en zijn moeder waren. Ik kan er ook verder niets mee maar, ik wilde het nu gewoon weten. Nu blijkt, als ik het goed begrepen heb, dat de opa van mijn opa een vondeling was ergens rond het jaar 1818 en opgenomen door Jacobus Faber. Dus de naam Faber van het takkie aan het stamboompje waar ik deel van uit maak, is een aangenomen naam. Zo heet ik dus eigenlijk helemaal niet. Ook kwam ik er achter dat zowel aan Opa's als Oma's zijde veel Duitse verwanten zitten.

Kortom ik heet dus zoals eigenlijk niet zoals ik heet en ik heb Duits bloed in de aderen stromen.

Qua beroepen was het ook al niet veelbelovend, ik kwam beroepen als oliestokers, dagloners, rietwerkers, bedienden etc. tegen. 
Wil je jezelf ook kwijt raken kijk dan op www.genlias.nl Je kan het natuurlijk ook gewoon niet doen.

Hans Faber