Jarig

Het heeft veertig jaar geduurd maar nu is het toch zo ver, Marjan is veertig geworden. We wilden eigenlijk ergens met zijn tweetjes gaan eten, je weet wel, iets bijzonders. Zoals alles de laatste tijd had ook dit weer met het Chateau te maken. Ton, de eigenaar van het Chateau had lucht gekregen van ons voornemen en speelde daarop in met de volgende aanbieding. Blijf lekker in ons restaurant eten en dan zorgen wij voor een speciale maaltijd en daarna blijf je slapen in een kamer naar keuze. Hoewel we erg gesteld zijn op eigen huis en vooralsnog "denkbeeldige haard" was dit toch een kans die we niet konden laten liggen. Overdag hadden we nog gewoon gewerkt in het Chateau om zo rond een uur vijf in wat wij de mooiste kamer vonden, onszelf terug te trekken om later aan het diner weer te verschijnen. De door ons gekozen kamer bevond zich op de hoogste verdieping en heeft een prachtig uitzicht op de Puy de Dome. De berg waar dit Franse landsdeel naar is vernoemd. Met zicht op die berg en de ondergaande zon op deze warme vroege lentedag zat de net veertig jarige, van een welverdiend bad te genieten. Eenmaal klaar met badderen zijn we naar de bar gegaan waar we werden opgewacht met champagne en lekkere amuses, dat zijn luxe hapjes, zeg maar de bitterballen voor de welgestelden. Daarna lekker gegeten en heel lang na getafeld met een overvloed aan Armagnac uit het geboorte jaar van zowel Marjan, 1968 als die van mij 1965. De zaterdagochtend kon daarom niet anders beginnen als heel, heel rustig.




Hans Faber