Kraambezoek

We worden Pappie en Mammie, Een tijdje terug, in een overmoedige bui, hebben wij toegegeven aan een latente kruiperige en waarschijnlijk onnozele hondwens. Het was op het moment dat de conceptie plaatsvond tussen de kasteelhond van Caniere en de hond van de dienstdoende tuinman, dat wij ons zwakke moment hadden. Inmiddels zijn er op 10 juni 10 mormels geboren. 7 zwarte en 3 blonde hulpeloze monsters in wording op zoek naar overleving. 1 blonde heeft het niet gehaald, en omdat een aantal mensen hun waanzin inzagen toen de mormels eenmaal daar waren zijn de zeven zwarte van het stel het nekkie omgedraaid. Hard? ja, dat wel, maar ook humaan om dat zo snel mogelijk te doen voordat de oogjes opengaan. De eigenaar van de moeder van het stel heeft er niet zo veel moeite mee. Het overkomt hem regelmatig dat hij zijn met grote plakken eelt omvangen handen, hij trekt zonder problemen brandnetel uit de grond zonder dat het ook maar enige reactie bij hem veroorzaakt, om een nekkie heen draait. Eenden, kippen, ganzen, honden of katten. Te veel is te veel of gewoon lekker om te eten. Je begrijpt, hij is boer, met als bijbaan tuinman op het Chateau Caniere waar wij hem van kennen en boeren zijn hard en naar eigen zeggen rechtvaardig. Een ieder mag hier natuurlijk het zijne van denken maar ik heb er wel begrip voor. De twee overgebleven mormels liggen met de ogen nog gesloten bij moeders. Een keuze tussen de twee hebben we nog niet gemaakt. Dat is ook nog niet nodig. Daar komt bij dat de gelijkenis tussen de twee zo groot is dat we over een aantal weken toch niet meer weten voor welke we gekozen hebben. Over een week of vier gaan we voor de tweede keer kijken. We zijn heel benieuwd wat we dan aantreffen....wordt vervolgd






Hans Faber