Sleutel, deel2

Dat je de sleutel niet krijgt bij het tekenen van de stukken is volgens mij met voorbedachte rade. We werden namelijk gelijk door de verkopende partij, de heer en mevrouw Deboutin, uitgenodigd voor een aperitief. Schoorvoetend gingen we daar mee akkoord. Je wilt tenslotte toch die sleutel hebben. Eenmaal aangekomen in de woonkeuken van de Deboutin's, die voor de gelegenheid geheel was opgekuist, werden we min of meer gesommeerd plaats te nemen. Mevrouw Deboutin was extra vroeg opgestaan om een gortdroge broodachtige cake te bakken. De pastis komt op tafel en wordt zeer ruim ingeschonken. Het is iets voor 12.00uur. De opgedrongen cake wordt weggespoeld met pastis alsof dit zo de bedoeling was. Het is natuurlijk allemaal heel aardig bedoeld en de mensen zijn er echt op uit een goede indruk te maken. Echter het enige wat wij wilden was die sleutel. Na zo'n driekwartier nee zeggen tegen weer een stuk cake komt de sleutel op tafel. Twee grote sleutels aan een oude plastic hanger met tractorreclame er op gedrukt. Eindelijk konden we aan ons vertrek werken, pfff. Anderhalf uur later zaten we doodmoe in de auto met twee sleutels en een kegel van de pastis. Op weg naar "ons huis".