Ruzie met de Franse taal
Ik heb ruzie, ruzie met de Franse taal en ik weet dat het niet onbelangrijk is dat dat wordt bijgelegd. Marjan doet het een stuk beter, maar ja die kan leren uit een boekie dus dat is eenvoudig. Als ik uit een boekie kon leren had ik wel advocaat geworden ofzo. Boekies drukken, dat kan ik wel.
De Franse taal is een rot taal en heel erg Frans. Vakantie Frans spreek ik wel. Ik kan best een brood bestellen en in een restaurant krijg ik ook meestal wat ik dacht dat ik zou krijgen. Maar gewoon converseren met de buurman is een stuk lastiger. Ik wijs naar mijn glas waar tot voor kort nog wijn in zat en hij wordt gevuld. Ik kom dus niets te kort. Wijn maakt de tongen los maar voor het onderlinge begrip maakt dat in mijn geval dus niet uit.
Hoe meer ik probeer Frans te leren, ik heb een toepasselijk boek gevonden "FRANS VOOR DUMMIES",
hoe meer vragen ik heb. Wanneer is iets vrouwelijk of mannelijk en welke vervoegingen horen daar dan bij. Waarom zijn sommige landen mannelijk en andere vrouwelijk. Onbegrip mijnerzijds alom. Maar wat ik echt niet begrijp is waarom de Franse taal zoveel leestekens heeft om de uitspraak te beinvloeden en vervolgens hele letters neerzet die ze niet uitspreken. Mijn voornaam is Hans , lijkt mij niet zo moeilijk. De Franse taal denkt daar heel anders over. De "H" wordt niet uitgesproken en de laatste 2 letters "ns" eindigen in een soort nasale klank. De Fransen spreken alles wat ze tegenkomen ook heel Frans uit. Waar Nederlanders de moeite nemen (soms tevergeefs) om een buitenlandse naam buitenlands uit te spreken zijn de Fransen daar slecht toe bereid.
Frans tellen is ook leuk. Zeventig kennen ze niet, dat wordt zestig + tien. Tachtig kennen ze evenmin, dat wordt vier keer twintig. Is het Nederlands dan zo logisch. Nee, niet echt. Waar de Fransen "twintig + een" zeggen en dat in hun getallenreeks consequent volhouden, gaat de Nederlandse taal hier de mist in. Wij zeggen, "een en twintig", we draaien het dus om. Vervolgens komen wij boven de honderd en draaien we het weer om, "honderd en een". Handig toch??
Hans Faber
De Franse taal is een rot taal en heel erg Frans. Vakantie Frans spreek ik wel. Ik kan best een brood bestellen en in een restaurant krijg ik ook meestal wat ik dacht dat ik zou krijgen. Maar gewoon converseren met de buurman is een stuk lastiger. Ik wijs naar mijn glas waar tot voor kort nog wijn in zat en hij wordt gevuld. Ik kom dus niets te kort. Wijn maakt de tongen los maar voor het onderlinge begrip maakt dat in mijn geval dus niet uit.
Hoe meer ik probeer Frans te leren, ik heb een toepasselijk boek gevonden "FRANS VOOR DUMMIES",
hoe meer vragen ik heb. Wanneer is iets vrouwelijk of mannelijk en welke vervoegingen horen daar dan bij. Waarom zijn sommige landen mannelijk en andere vrouwelijk. Onbegrip mijnerzijds alom. Maar wat ik echt niet begrijp is waarom de Franse taal zoveel leestekens heeft om de uitspraak te beinvloeden en vervolgens hele letters neerzet die ze niet uitspreken. Mijn voornaam is Frans tellen is ook leuk. Zeventig kennen ze niet, dat wordt zestig + tien. Tachtig kennen ze evenmin, dat wordt vier keer twintig. Is het Nederlands dan zo logisch. Nee, niet echt. Waar de Fransen "twintig + een" zeggen en dat in hun getallenreeks consequent volhouden, gaat de Nederlandse taal hier de mist in. Wij zeggen, "een en twintig", we draaien het dus om. Vervolgens komen wij boven de honderd en draaien we het weer om, "honderd en een". Handig toch??
Hans Faber
<< Home