Nog even geduld

Het voorlopige koopcontract is getekend, even bij de notaris langs met je centjes en klaar. Niet helemaal. Er zijn wat hobbels te nemen als je een huis koopt in Frankrijk die men in Nederland niet kent.

Een van deze hobbels is de factor tijd, je moet niet in Frankrijk gaan wonen als je geen tijd hebt. De klok tikt hier nu eenmaal wat trager maar, laat je verrassen want als je nergens op rekent kan je zomaar aan de beurt zijn.

Een andere hobbel in ons geval heeft te maken met onze buurboeren. Boeren zijn boeren en dat doen ze met beesten of zaadjes op grote stukken land. Nu komen wij van buiten (Frankrijk) en kopen wij een stukje land wat zij, onze buurboeren, ook wel zouden willen kopen. Maar dan voor minder. Daar hebben ze iets op gevonden.
Ze hebben een instelling in het leven geroepen die bij elke relevante landverkoop moet gaan beoordelen of dat land niet aan de buurboeren te goed moet komen. Probleem voor hen is echter, dat de verkoopprijs die wij als buitenstaander graag betalen, voor de Fransen buiten proporties is. Om daar achter te komen zijn ze drie maanden bezig. Er is dus een kans dat de verkoop helemaal niet doorgaat.
8 september is voor ons de datum dat we definitief het glas mogen heffen, tot die tijd blijven we in onzekerheid en moeten we geduld hebben.
Hans Faber