Buurman
Van de negatievelingen onder ons hoor je nog wel eens de uitspraak "Frankrijk is leuk, het is alleen jammer dat er zoveel Fransen wonen". Onzin natuurlijk. Ooit wel eens een land gezien dat niet gemaakt werd door zijn bewoners. Maar ja, als je kijkt zonder te zien. Onze ervaringen met Fransen vertellen een ander verhaal, zoals het verhaal van onze buurman.
Tijdens een van onze bezoekjes aan de schuur om een beetje sfeer te proeven, kregen we bezoek van onze nieuwsgierige buurman Jean-Claude. Jean-Claude is vrijgezel, hij vertelde ons wel, dat hij een amis (vriend) in Pionsat had en, bang dat wij het verkeerd begrepen, hij maakte duidelijk dat het om een vrouwelijke "vriend" ging. Met enige twijfel kwam hij op ons af. We stelden ons voor en vertelden dat we de nieuwe buren werden. Hij was zichtbaar tevreden met ons, en feliciteerde ons met de aanschaf van dit "beau batiment" (mooie schuur/gebouw). Hij vroeg of we ook de binnenzijde even wilden bekijken. Hij bleek een sleutel te hebben omdat hij van de verkoper, boer Deboutin een stukje van de schuur mocht gebruiken, als opslag. Hij stelde zich op als reisleider en liet ons, onze schuur zien alsof het de eerste keer was dat we deze zagen. Eenmaal rond geleid werden we uitgenodigd bij hem in de tuin, om wat te drinken.
Het duurde even voordat hij weer naar buiten kwam. Hij kon het dienblad nauwelijks tillen zo vol als hij deze had gezet met flessen en glazen. Het was wel duidelijk dat we de plannen die we voor die middag hadden, moesten bijstellen. Jean-Claude wil graag alles weten van ons en is zeer bereid om veel te vertellen. Tenslotte woont hij hier al een tijdje en het zou dom zijn om niet goed te luisteren naar wat hij te vertellen heeft. Wij kunnen nog veel van hem leren. We hebben met hem gesproken over het weer, Europa (hij had oui (ja) gestemd) en zijn grote passie, zijn groentetuin. Enkele uren later en licht beschonken weten we nu dat Jean-Claude 17 jaar in het Franse leger heeft gediend, daarvan een paar jaar in Noord-Duitsland gezeten. Later was hij pompbediende en nu is hij ambulance chauffeur. In september gaat hij altijd fruit plukken bij familie in de limosin.
Tijdens een van onze bezoekjes aan de schuur om een beetje sfeer te proeven, kregen we bezoek van onze nieuwsgierige buurman Jean-Claude. Jean-Claude is vrijgezel, hij vertelde ons wel, dat hij een amis (vriend) in Pionsat had en, bang dat wij het verkeerd begrepen, hij maakte duidelijk dat het om een vrouwelijke "vriend" ging. Met enige twijfel kwam hij op ons af. We stelden ons voor en vertelden dat we de nieuwe buren werden. Hij was zichtbaar tevreden met ons, en feliciteerde ons met de aanschaf van dit "beau batiment" (mooie schuur/gebouw). Hij vroeg of we ook de binnenzijde even wilden bekijken. Hij bleek een sleutel te hebben omdat hij van de verkoper, boer Deboutin een stukje van de schuur mocht gebruiken, als opslag. Hij stelde zich op als reisleider en liet ons, onze schuur zien alsof het de eerste keer was dat we deze zagen. Eenmaal rond geleid werden we uitgenodigd bij hem in de tuin, om wat te drinken.
Het duurde even voordat hij weer naar buiten kwam. Hij kon het dienblad nauwelijks tillen zo vol als hij deze had gezet met flessen en glazen. Het was wel duidelijk dat we de plannen die we voor die middag hadden, moesten bijstellen. Jean-Claude wil graag alles weten van ons en is zeer bereid om veel te vertellen. Tenslotte woont hij hier al een tijdje en het zou dom zijn om niet goed te luisteren naar wat hij te vertellen heeft. Wij kunnen nog veel van hem leren. We hebben met hem gesproken over het weer, Europa (hij had oui (ja) gestemd) en zijn grote passie, zijn groentetuin. Enkele uren later en licht beschonken weten we nu dat Jean-Claude 17 jaar in het Franse leger heeft gediend, daarvan een paar jaar in Noord-Duitsland gezeten. Later was hij pompbediende en nu is hij ambulance chauffeur. In september gaat hij altijd fruit plukken bij familie in de limosin.
<< Home