maandag, juli 23, 2007

Franse slag

Eerlijk is eerlijk, eigenlijk zijn we heel tevreden over de franse mentaliteit van werken. Het waterleidingbedrijf, de EDF voor de elektra, de telefoon maatschappij. We komen hier vooral vriendelijke en behulpzame mensen tegen. Prettig hierbij is dat het om staatsbedrijven gaat welke door het ontbreken van winstbejag geen onderscheid maken tussen dicht of weinig bevolkte gebieden voor het aanbieden van hun diensten.
Onze verbazing was dan ook groot toen ons weggetje werd "geasfalteerd". De naam asfalt is te veel eer voor de opgebrachte laag. Het is een laagje steentjes in een asfalt-achtig poedertje. Ik kan me voorstellen dat het een en ander zou werken als er regelmatig overheen gereden zou worden waardoor de laag in de bestaande toplaag gedrukt wordt. Onze weg is qua weggebruik een groentje, eentje die zich aan de onderkant van het segment bevindt. Onze weg kan zich verheugen op gemiddeld twee tractoren per week en pakweg 4 stel autobanden per dag als het druk is. Het weggetje is ook niet lang, pakweg 200 meter. Ook daar scoort ons weggetje niet mee. De opzichter van de wegdekkers had vorige week aangegeven dat ons weggetje een nieuwe toplaag kreeg vanaf de hoek tot aan waar hij overgaat in onverhard. Dit vonden de mannen die het werk moesten doen echter te veel werk. Met gezichten op onweer alsof het een ondoenbare missie was die onder dwang moet worden uitgevoerd, hebben ze iets meer dan de helft van ons weggetje mishandeld. Deze mannen hebben ten koste van ons weggetje, nieuwe inhoud gegeven aan de term 'met franse slag'. De buurman, even een paar dagen weg, zal ook teleurgesteld zijn. Ik ben benieuwd.

Hans Faber