stamkroeg

Het was een idee van Joris om eens te gaan poolen in het café van een paar dorpen verderop. Het is een verlopen tent, met als je binnenkomt aan beide zijden drie tafels en in het midden een Poolbiljard van het formaat keukentafel. Achterin staat een bar met bijbehorende aangeschoten stamgasten. En achter de bar staat een barman die zelf zijn beste klant is. Af en toe verdwijnen de barman en zijn stamgasten even naar de ruimte achter de bar om daar een tafelvoetbalspel te spelen. Eenmaal gescoord moeten de kelen weer gesmeerd worden, dus komen ze weer terug op de plekken die ze even daarvoor verlaten hadden. Het poolen is geen serieuze bezigheid. De tafel is klein en van slechte kwaliteit, evenals het bier trouwens. Bij elke poging tot een stoot moet je minstens 1 tafel opzij zetten en uitkijken dat je niet het bier van een verdwaalde gast omstoot. Als later op de avond de tongen wat losser worden en zelfs ik wat Frans ga ouwehoeren, komen we erachter dat de stamgasten eigenlijk allemaal afgekeurde artisans zijn. De een is metselaar, de ander smid of klusjesman. Werken doen ze niet meer, dat wil zeggen officieel niet. Zwart zijn ze stuk voor stuk in te huren en zeer bereidwillig. Of je er ook iets aan hebt is weer een vraag die ik vooralsnog niet kan beantwoorden. Aan het eind van de avond wilden we de rekening hebben. Gewapend tegen afzettarieven werd voor ons de rekening opgemaakt. De barman kon dit niet alleen en een stamgast hielp hem uit de brand. De een noemde de bedragen op en de anders schreef ze op. De overige gasten keken instemmend toe. Iets minder dan zestig euro waren we kwijt voor 13 bier, drie broodjes patat, een fles wijn en 6 spelletjes pool. We hebben onze stamkroeg gevonden...(De volgende dag waren ze dicht)