bon courage

Echte hollanders zijn we. Als de temperatuur het even toelaat zitten we buiten. De meeste Fransen om ons heen lopen bij 18 graden plus nog in winterkleding, alle luiken dicht en je ziet zelfs zo hier en daar nog een rokende schoorsteen. De spaarzame Fransen die onze caravan paseren kijken naar ons om alsof we gek zijn. Overal staan stoeltjes en tafeltjes om op elk gewenst moment van de dag een beetje buitenlucht mee te pikken. Daar snappen ze niets van. Wie is er nu gek. Ik denk dat onze Hollandse achtergrond met veel binnen werken en weinig zon er mee te maken heeft dat we graag elk straaltje zon meepakken. Ook het ontwerp van ons huis laat enkele Franse wenkbrauwen tot in de hemel stijgen. De bovenverdieping, waar wij twee slaapkamers maken, zou toch wel groot genoeg zijn om minstens vier kamers te maken en de mooie grote en vooral hoge ruimte waar we onze huiskamer, keuken en eetkamer hebben gepland, is volgens hen niet te verwarmen. We zullen zien. Maar dat we worden aangezien als een stel achterlijke Hollanders die er niets van snappen is wel duidelijk, want na elke ontmoeting waar onze bouw ter sprake komt, sluiten ze lachend af met de woorden "bon courage". Hans