Dagboek van een herdershond

La Brasserie, Inge en Jan-Willem moesten even een paar dagen naar Nederland. Wij kenden ze al drie weken en hadden in die tijd elkaar al zeker drie keer ontmoet dus vroegen ze ons om op hun hond, kippen en huis te passen. De hond, Stoera heet ie, is een nogal uit de kluiten gewassen herder met het karakter van een watje. Leuk beest dus. De kippen zijn zes of zeven dames die het eieren leggen vooral als mooi weer bezigheid zien. Het huis is een comfortabele boerderij waar we gedurende hun afwezigheid mochten verblijven. Heel vervelend was dat vooruitzicht niet. Er staat een heerlijk waterbed, een goed gevulde keuken en er staat zelfs een goede stereo-installatie. In de gite waren nog gasten maar die konden voor zich zelf zorgen. Wij zijn dus op dit aanbod ingegaan. Stoera heeft het niet zo op autorijden maar evenmin op wandelen. Zeker als het koud en nat is, heeft Stoera lood in de poten. Omdat hij geblesseerd is roepen zijn baasjes, maar het was opvallend, als de route van huis af was liep Stoera inderdaad mank en zodra de route richting huis was, leek het wel een jonge hinde. Het was een prettige onderbreking van het campingleven wat we hier normaal beleven. Het had wat ons betreft wel wat langer mogen duren, maar aan de andere kant, misschien moeten we er maar eens voor zorgen dat ons eigen huis afkomt.

Hans