Eten bij de buurman

Net teruggekomen uit Nederland werden we uitgenodigd bij de buurman om te komen eten. De afspraak werd gemaakt voor de volgende dag half 8. Hij, de buurman, vertelde dat hij ook andere mensen had uitgenodigd om er een leuke avond van te maken. Die andere mensen zijn dan meestal zijn broer en zijn vrouw, een stil stel met uitgestreken koppen die vooral enthousiast zijn als ze zonder partner zijn. Een lekker stel dus. Deze keer werd het gezelschap aangevuld met een ander stel van een dorp verder op. Een ouder echtpaar. Hij werkt op een chemische afdeling van een stinkfabriek in Commentry en zij werkt op twee gemeentehuizen als administratief stempelmiepje waar Frankrijk mee overbevolkt is. In tegenstelling tot de buurmans broer is dit wel een vrolijk stel. Hij ziet er met een beetje fantasie uit als een karakter uit een Louis de Funes film en zij... zij is het best te omschrijven als een van de breikippen uit de animatiefilm Chickenrun. De mimiek, de stem en het vormloze kleine dikke lichaam met een te klein spitsig koppie erop, zijn treffend. De laatste gast was een vriendin van onze buurmen die ik er van verdenk zijn oude tante te zijn. Dit is een zeer ontwikkelde dame die zonder moeite gedichten van Goethe oplepelde, in het duits. Deze dame zat rechts van mij aan de kop van de tafel en zat met een iets te harde, wat schelle stem de hele avond mijn rechteroor te terroriseren. Hoe gaat zo'n etentje. Je komt binnen in een eetkeuken waar een tafel, stoelen, twee kasten, en een tv staat. Iedereen maakt kennis met elkaar en blijft vervolgens wat onwennig staan. Op dit moment ben ik blij dat de tv aanstaat en een volume geeft dat een conversatie vrijwel onmogelijk is. Op een gegeven moment worden we uitgenodigd om te gaan zitten. Er komen dan flessen op tafel met ondermeer Ricard, Muscatwijn en Whiskey. Het is dan de bedoeling dat je twee glazen drinkt voordat het eten wordt opgediend. Het eten bestond deze keer uit,
- Een smakelijke zelfgemaakte gepureerde groentesoep, vooraf.
- Vervolgens ingemaakte asperges met een ondefinieerbaar sausje erbij en lekker brood.
- Een smakeloze raclette (fabriekskaas zo bij de LeaderPrice vandaan) om te smelten in een onhandig klein gourmetpannetje met gekookte aardappel en charcuterie (vlees schotel met verschillende plakken ham en worst).
- Een groene salade wel weer lekker aangemaakt.
- Een kaasplank toe (weer bij de LeaderPrice vandaan)
- En twee zelfgemaakte taarten, peer en appel en een glas champagne als toe toe.
Dit alles wordt vergezeld van in mijn geval dan toch, te koude goedkope rode wijn waar de overige gasten geen enkel probleem mee leken te hebben. De avond vind zijn einde met koffie... deze wordt 's middags al gezet en wanneer nodig opgewarmd in een pannetje. Een "goede" Franse gewoonte. Dit soort avonden zijn leuk maar ook dodelijk vermoeiend. Dat heeft natuurlijk te maken met mijn gebrek aan kennis van de Franse taal. 80% van wat er gezegd wordt gaat volledig langs mij heen en met die overige 20% procent heb ik het zo druk dat ik voortdurend een gespreksonderwerp achter loop. Zo kon het gebeuren, legt Marjan mij de volgende dag uit, dat ik zat te lachen omdat ik zojuist het vorige onderwerp had ontcijferd, terwijl ze het op dat moment over doodgaan en begraven van een voor hun bekende vriend hadden...oeps.

Hans