Franse les

Het onvermijdelijke is inderdaad niet te vermijden. Franse les. Ik heb al eerder in een blog geschreven dat ik het Frans een pokketaal vind. Met een jaar schoolFrans op de HAVO en wat ik zo om mij heen hoor vond ik ook dat ik recht van spreken had. Ik ben tenslotte gebruiker van die taal of zou dat graag willen. Wat schertst mijn verbazing, Nederlands is ook een pokketaal. Daar kom ik achter als ik op zoek ga naar de logica van de taal. Want zo werkt het bij mij. Als ik iets wil leren dan hoor ik de klok slaan en beredeneer de rest (klepel enz.) erbij. Als het om technische oplossingen gaat is dat ook prima. Een technische oplossing is normaal logisch. Taal niet. Taal is gewoon dom uit je kop leren van regeltjes die, om de uitzonderingen heen, zijn uitgevonden. Het is duidelijk dat uit mijn hoofd leren geen sterk punt is en waar ik mee om moet leren gaan. Eigenlijk, is dat in mijn hele schoolcarrière niet gelukt. Dus, hoe ik het in mijn hoofd haal dat het nu wel zal lukken. Het heeft waarschijnlijk iets te maken met die denkbeeldige roze bril die ik op heb sinds we hier wonen. Ik heb dus les, van onze goede vriendin Inge van de minicamping en chambre d'hote "La Brasserie". Met zijn tweeën aan tafel is het uurtje per week goed uit te houden. Ze noemt haar lessen Frans voor Hans, ik ben haar enige leerling. A la prochaine

Hans